Ben öğretmenim çocuklar,
Unuttuğunuz yüzleriniz bende.
Gülüşleriniz, gözleriniz,
Dolaştığınız bahçelerde kalan
İzleriniz bende.
***
Bazen sevgiyle dolu, bazen kırılmış,
Ama her zaman taze
O duygulu, sıcak, afacan,
Cana can katan sözleriniz bende.
***
Ben öğretmenim çocuklar,
Şimdilerdeki değil, eski sizlerle yaşarım,
Düşersiniz düşerim, koşarsınız koşarım.
İçimi bir tuhaf eder kan,
Sıyrılmış kollarınız, çizilmiş dizleriniz bende.
***
Unutmam hiçbirinizi,
Bininizi, on bininizi,
Kendiniz bile unuturken o günlerdeki kendinizi.
Ben görürüm, siz görmeden geçersiniz bazen,
İncinir o eski dost yüzleriniz bende.
***
Ben öğretmenim çocuklar,
Ayrılsam da sizinleyim sınıfta, bahçede, sokakta,
Hani arada bir kararırdı bakışlarınızda yeşil tahta
Benim de içim kararırdı o zaman,
O zaman benden kaçan gözleriniz bende.
***
Sizi yüceltmede sabırsızlanır titizlenirdim,
Taşardı sesim koridorlara, salonlara,
Kayar gibi olurdu altınızda sıra.
İşte o vurucu rüzgarda savrulan,
Uçuk benizleriniz bende.
***
Bu kardeşten kardeş, babadan baba adama
Ne oldu dercesine kesilirdi nefesleriniz.
Bırakır mıydım eksik kalsın sizde bir yan
Bilgiden, sanattan, insanlıktan...
O gün o çığlığı koparan sizlersiniz bende.
***
Ben öğretmenim çocuklar,
Usul usul, ince ince
Bereketli yağmurlar gibi yağmak isterim üstünüze.
Çalsın bütün ziller tepelerden, doruklardan
Yine bu gün son dersiniz benden...
Yerin seni çektiği kadar ağırsın,
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın,
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin, nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün,
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kâr sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun.
Üzülme bil ki, ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,
Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın.
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer;
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Unutma; yağmurun yağdığı kadar ıslaksın,
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak,
Bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun.
Çiçek sulandığı kadar güzeldir,
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli,
Bebek ağladığı kadar bebektir.
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin...
Can Yücel
BEN ÖĞRETMENİM ÇOCUKLAR
Ben öğretmenim çocuklar,
Ben sizlerle varım,
Sizlerle yaşarım.
Okula ilk gelişiniz,
Korkak, ürkek ve çekingenliğiniz,
Daha dün gibi aklımda.
Ben öğretmenim çocuklar,
Unuttuğunuz yüzleriniz,
Şen şakrak gülüşleriniz,
Sözleriniz, gözleriniz...
Oturduğunuz sıralarda kalan,
İzleriniz bende.
Ben öğretmenim çocuklar,
Herbiriniz bir ok gibi saplı yüreğimde,
Herbiriniz bir demet çiçek,
Bir yudum su,
Geleceğimin, Ata'mın umudu;
Bir coşkun deniz oldunuz içimde.
Ben öğretmenim çocuklar,
Bilesiniz ki sizinle ayaktayım,
Sizinle nefes alıp vermekteyim ben.
Hep görmeliyim üzüm tanesi gözlerinizi,
Okşamalıyım ipek saçlarınızı.
Benim dostlukları hiç değişmeyen dostlarım,
Anılar dünyasında duygu kuşları.
İşte tatil bitmiş,
Zil çalmış,
Toplanmışsınız bahçede yine,
Okullar açılmış.
Ben öğretmenim çocuklar,
Zamanımı doyasıya paylaştığım ışıklarım!..
Düşerseniz düşerim,
Koşarsanız koşarım,
Ağlarsanız ağlar, gülerseniz gülerim.
Sizi hayat gibi,
Sizi aşk gibi,
Sizi çocuklarımmış gibi,
Sizi dost gibi,
Sizi arkadaş,
Sizi insan gibi severim...
